Günlerden Pazartesi, arkadaşlarımla vakit geçirmek için Karaköy'de gittiğim mekandan çıkmak üzereyken mekanın çıkış merdivenlerinde ağlayan altı yedi yaşlarında bir erkek çocuğu gördüm.Yanından hızla gelip geçmeye devam ediyordu herkes.Sanki hiç yokmuş, orada değilmiş kadar normaldi her şey.Elinde ki mendillerini fark edince eğilip neden ağladığını sordum bu tatlı erkek çocuğuna."Satamıyorum, kimse almadı" derken gözyaşları damlamaya devam ediyordu. Nerede oturduğunu sordum.Anne babasının nerede olduğunu , saatin onun yaşındaki bir çocuk için hayli geç bir vakit olduğunu...
Ağlamaya devam ediyordu.Hıçkıra hıçkıra,yanında benim olmamı umursamadan.Bana mendilleri satmaya çalışmadan.Sadece ağlıyordu.O mekanda çalışan bir kaç kişi beni onunla konuşurken görünce.Hep buralarda satıyor, boşverin mendil falan almayın.Numara yapıyordur belki dediler.
İsmini dahi bilmediğim ve öyle bir yer olmadığına eminim olduğum bir semt ismi söyledi. Çevredekiler ben ilgilenmeye devam edince Suriyeli olabilir diye seslendiler.Benim orada yapabileceğim en fazlası bir mendil almaktı.En kötüsü de bu...Aldım, göz yaşlarını sildim ve devam ettim...
Gelelim asıl meseleye, aranızda numaradır tabi, bunların hepsi aynı işte diyenler olacaktır.Peki hiç düşündünüz mü? Bu çocuklar daha altı yaşında mendil satamayıp para kazanamazsa,insanlar ondan mendil alsın diye yalandan ağlamayı öğrenecek neler yaşadı?Hangi psikolojiye getirildi de bu konuma geldi.Altı yaşındaki bir çocuğun derdi ne ara para kazanmak oldu?
Ortada mendil satamadığı için ağlayan bir çocuk var.Annesine mi babasına mı götüremezse neler olacak.Dayak mı yiyecek, azar mı işitecek.
Hani soğuktan eldivenlerimizi giyiyor içimize kazık kadar olsakta annelerimiz yünlü kazaklar giydiriyorlar ya hani 25 yaşına geliyoruz çalışmayı bırak öğlen on ikiden önce yataktan çıkamıyoruz.Anne babalarımız akşam sekizden sonra aramadan duramıyorlar bizi.Yok neredesin?Nerede kaldın?
Şanslı olduğum için sevinemiyorum bugün.Çünkü biliyorum ki bu ne ilk çocuk ne de son.
Hangi ideoloji hangi kavga destekliyorsa bu olanları karşısındayım.Hangi görüş hangi taraf yapıyorsa bu zulmü karşısındayım.Hangi din izin veriyorsa bu olanlara karşısındayım.Hangi fanatiklik hangi ırk hangi hukuk dur demiyorsa karşısındayım.
Tarafınız neresi olursa olsun rotanız her zaman sevgi olsun
Çocukların ölmediği,yalnızca oyuncakları için ağladığı yeni yılların ümidiyle..
Nerede bir can ölse, oralı olur yüreğim.
Olmalı zaten.
Olmazsa insan olmaz yüreğim.
Ahmed Arif
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder