Hayat mı zor?Yoksa biz insanlarmıyız zorlaştıran bu hayatı?Kocaman bi muamma.Çok çabalıyorum çok uğraşıyorum yada böyle yaptığımı mı zannediyorum bilmiyorum.Ben söylemeden de beni anlasınlar istiyorum.Ne istediğimi farketsinler istiyorum.Hislerime tercüman başkaları olsun istiyorum.Çok mu şey istiyorum?Onuda bilmiyorum.Kim bilir belkide.
Biz insanlar yakıp yıkmaya herzaman daha yakınız.Ne yazık...Hiçbir şey imkansız değil halbuki , kendimizi kısıtlayan yine biziz, bir başkası değil.
Önemli olan yaşadığının doğru yada yanlış olması değil.Yaşadığının yaşadığına değmesi.Ben hep değerli olmak değer katmak istiyorum.Hayatın bize verdiği en güzel umut "Yarındır."Ben geçmişi dünde bırakıp yarınları istiyorum.Bugün olmadı mı yarın yeniden denemek istiyorum.Bazen düşüyorum, sonra tekrar düşüyorum ama insan kalkıyor bir şekilde vazgeçmiyorum.Mühim olan tek başına kalkmak değil yada elinden birinin tutması da değil.Sadece kalkmak sanırım bunu da büyüdükçe anlıyorum.Herşey gelip geçiyor.Ben istemesemde ya eskiyor ya da değerini kaybediyor herşey alışkanlıklardan ibaret kalıyor.Kalmasın istiyorum.
Ya endişeler ya korkular ya da şüpheler peşimizi bırakmıyor.Bıraksın istiyorum.Tüm kaygıları bi kenara koyup sadece yaşamak.Nefes almak ama gerçekten nefes almak.Özgürlüğü iliklerine kadar hissetmek.Biz bunu karıştırıyoruz işte,hep kısıtlıyoruz kendimizi karşımızdakini onu bunu şunu özgür bırakmayı bilmiyoruz.Sonunda ya kaybediyoruz ya vazgeçiyoruz
Yanımda olan gerçekten yanımda olsun istiyorum,içtenlikle tüm samimiyetiyle.Senden çok var benden de ondan da bundanda hepimizden..Ama eğer biz yanyanaysak biz birbirimizin hayatındaysak bunu bi anlamı olsun olmayacaksa da olmasın.
Bir Sezen Aksu şarkısında da dediği gibi "Ya siyahsın ya beyaz ya hep ya hiç öyle yok biraz."
